Linkse Partij | "Dan zijn wij radicaal"

Links is terug – en dat vieren ze opnieuw op hun partijcongres in Chemnitz dit weekend. “We hebben bereikt waar bijna niemand meer in geloofde”, aldus Heidi Reichinnek, covoorzitter van de federale parlementaire fractie. Veel sprekers verwezen naar het succes van de verkiezingen, waardoor de partij weer een belangrijke politieke factor is geworden. De grote vraag is nu: wat gaat de partij doen met dit succes en de vele nieuwe leden?

Ze zet nu een hardere toon aan. "We willen een economisch systeem afschaffen waarin de rijken steeds rijker worden", terwijl veel mensen niet over de basisbehoeften beschikken, aldus Reichinnek. Dit heeft niets met democratie te maken. "Als het radicaal is om te eisen dat iedereen krijgt wat hij nodig heeft om te leven, dan zijn wij radicaal", aldus de fractievoorzitter, die met betrekking tot de nieuwe federale regering van CDU/CSU en SPD sprak van een "onuitsprekelijk regeerakkoord van onwetendheid en maatschappelijke koudheid".

Partijgenoot Ines Schwerdtner ziet haar partij nog maar aan het begin van haar ontwikkeling tot ‘een organiserende klassenpartij’. Schwerdtner herinnerde zich de kanselierverkiezingen in de Bondsdag en het feit dat de Linksfractie had gestemd voor een snelle tweede poging nadat Merz in de eerste stemronde was afgewezen. De Unie had eerder al voor het eerst contact gezocht met Links vanwege de benodigde tweederde meerderheid, "maar wij krijgen niets voor niets van hen", aldus Schwerdtner. "We zullen hard moeten vechten voor elke verbetering." Het kapitalisme overwinnen betekent ‘het overwinnen van een economisch systeem dat mensen tot slaaf maakt.’

"Onze weg naar een organiserende klassenpartij is nog maar net begonnen."

Ines Schwerdtner, voorzitter van de Linkse Partij

De belangrijkste motie, getiteld "Wij zijn de hoop", die met een grote meerderheid werd aangenomen en die aansluit bij de uitdrukking "pool van hoop" die jaren geleden werd gebruikt, bekritiseert het beleid van opeenvolgende regeringen dat maatschappelijke verdeeldheid in de hand werkt en daarmee "de deur opent voor rechts-politiek". "Alle partijen schuiven op naar rechts – wij niet", is een slogan die al tijdens de verkiezingscampagne werd gebruikt, onder andere met betrekking tot de "eisen voor een strenger en repressiever asielbeleid" van de CDU aan de Groenen. Links, dat momenteel 112.000 leden telt (medio 2024 ongeveer de helft daarvan), zal zich ontwikkelen tot een "krachtige socialistische ledenpartij voor de 21e eeuw." Het conceptdoel om binnen vier jaar 150.000 leden te bereiken, werd geschrapt; De algemene boodschap is nu dat de partij geschikt gemaakt moet worden voor praktisch politiek werk. Elders wordt links omschreven als een “moderne socialistische partij voor de arbeidersklasse.” Doel is om de mogelijkheden voor het voeren van politieke campagnes, onder meer over huurbeleid, te versterken.

Schwerdtner en Reichinnek hadden zich al vóór het partijcongres strijdlustig uitgelaten. Schwerdtner had in een interview gezegd dat ze "niet langer in bedekte termen wilden praten, maar over klassenbewustzijn en democratisch socialisme." Het doel is onder andere om de grote groep nieuwe leden die zich sinds de herfst van 2024 heeft aangesloten, de 'ABC's van het marxisme' bij te brengen. Reichinnek had verklaard dat iedereen die wil voorkomen dat de welvaart explodeert, de verzorgingsstaat verder wordt uitgehold en de democratie ernstig wordt bedreigd, het kapitalisme niet mag steunen, maar "het omver moet werpen".

Die Linke wil in 2027 ‘een programmatraject afronden’. Het partijprogramma dat in 2011 in Erfurt werd aangenomen, moet ‘op sommige plaatsen in het heden worden verankerd’. Het doel is om antwoorden te vinden op nieuwe vragen en conflicten, ‘voorbij desolidarisering, isolatie en autoritarisme.’ Links blijft een vredespartij die "het internationale recht en de bescherming van hen die lijden onder de oorlogen in deze wereld onvoorwaardelijk steunt." Dat er binnen de partij over dit onderwerp meningsverschillen bestaan, bijvoorbeeld over kwesties als wapenleveringen aan Oekraïne, de defensiecapaciteiten van Duitsland en de houding ten opzichte van de EU-strijdkrachten, wordt in de hoofdmotie slechts gesuggereerd in de formulering dat de nadruk moet liggen op standpunten "die ons verenigen".